Dom Lidzi i Tomka: Strop główny: 5.11.2016

W dotychczasowej historii budowy dzisiejszy dzień był najważniejszy, czego najlepszym dowodem była obecność, i to od samego rana, kierownika budowy. Wylewaliśmy główny strop nad parterem!

W porównaniu z oryginalnym projektem postawiliśmy przed budowlańcami trzy dodatkowe problemy:

większe niż normalne obciążenie stropu naszym pokaźnym księgozbiorem,
zwiększona o 50 cm głębokość balkonu nad gankiem,
szerokie otwory na drzwi tarasowe (320 cm) oraz na drzwi do ogrodu zimowego (400 cm); żadnych z tych drzwi nie było w projekcie oryginalym.

W fazie adaptacji projektu zmiany te zostały oczywiście uwzględnione, ale odpowiednie obliczenia konstrukcyjne zostały przeprowadzone dla stropu typu Filigran. Jak wyjaśniliśmy to wcześniej we wpisie Strop nad garażem: 26.10.2016, daliśmy się przekonać kierownikowi oraz panu Z., że strop monolityczny będzie lepszy. Po ewidentnych błędach (np. usunięcie fundamentu spod pomieszczenia gospodarczego) i mało eleganckich rozwiązaniach (np. dodanie słupów wspierających frontowy balkon), nasza wiara w umiejętności zawodowe projektantów mocno podupadła i w związku z tym postanowiliśmy tym razem polegać na kilkakrotnie już zademonstrowanym doświadczeniu budowlańców i im pozostawić rozwiązanie w/w problemów dla stropu monolitycznego.

Deskowanie

Do wykonania stropu monolitycznego coraz częściej używa się obecnie systemowych deskowań wielokrotnego użytku, które wydatnie pomagają w osiąganiu wyników dobrej jakości. Składają się one z gładkich płyt, do których nie przykleja się beton, drewnianych belek, z których konstruuje się rusztowanie pod płyty i metalowych stempli o regulowanej długości, podpierających rusztowanie. Obwód stropu wyznacza się przy pomocy desek usytuowanych pionowo w stosunku do płyt.

Główne elementy deskowania.

Fragment rusztowania z belek pod płytami, podparte stemplem.

Śruba na stemplu do regulowania wysokości.

Stojak podtrzymujący stempel. Wykorzystuje się je w pierwszej fazie konstrukcji deskowania, przy stawianiu pierwszych stempli.

Rusztowanie z krzyżujących się belek podpartych przez stemple.

Płyty pokryte specjalną warstwą zapobiegającą przyczepianie się do niej betonu. Na tych płytach zostanie ustawione zbrojenie, które w końcowej fazie zostanie zalane betonem.

Widok z ganku przez otwór drzwi frontowych w głąb domu. Otwór po prawej stronie to wyjście do ogrodu zimowego, a po lewej - na taras. Dzięki zastosowaniu specjalistycznego osprzętu, las podpór nie jest tak gęsty jakim byłby w przypadku użycia słupków drewnianych z ociosanych pniaków.

Widok od miejsca przy schodach (ich szalunek widoczny po lewej stronie) w głąb domu. Ściana na pierwszym planie będzie oddzielać przyszłą łazienkę od wiatrołapu. W tle ściana zachodnia z otworem na drzwi do ogrodu zimowego (prześwit po lewej stronie).

Otwór na drzwi pod balkonem prowadzące na taras. Szerokość najwyżej położonej deski biegnącej równolegle do sciany wyznacza grubość płyty balkonowej.

Otwór na drzwi do ogrodu zimowego.

Na powyższym zdjęciu warto zwrócić uwagę na sposoby mocowania desek wyznaczających krawędzie stropu. W miejscach, gdzie deski biegną nad murem, mocuje się je za pomocą palików przykręconych do ścian śrubami przebijającymi mury na wylot. A tak to wygląda po drugiej stronie muru:

Widok śruby mocującej palik przytrzymujący deskę szalunku po stronie wewnętrznej ściany.

Deski nadproży zabezpiecza się przed rozejściem się pod wpływem napierającego na ścianki wlanego betonu, również za pomocą śrub:

Widoczne są dwie śruby spinające szalunek nadproża nad drzwiami do ogrodu zimowego. W górnej części zdjęcia wyraźnie widać białą plastikową rurkę, przez którą przechodzi śruba. Razem z deskowaniem usuwa się również owe śruby. W betonie zostają jedynie plastikowe rurki.

Ganek. Do zamocowania desek szalunku, oprócz palików, zastosowano tutaj również ściski stolarskie.

Zbrojenie

Dwie główne zasady ułożenia zbrojenia opisane są na zamieszczonym rysunku:

Innym ważnym czynnikiem branym pod uwagę przy zbrojeniu, jest konieczność otoczenia płyty stropu żelbetowym wieńcem, który opiera się na ścianach nośnych domu.

Tam gdzie w ścianach nośnych są otwory na drzwi i okna, stosuje się nadproża. Jeżeli otwory mają niewielką szerokosć, nadproża są stosunkowo niskie i mogą być wykonane przed wylaniem stropu. Aby nadproża nad dużymi otworami (w naszym przypadku drzwi na taras i do ogrodu zimowego) były odpowiednio wytrzymałe, muszą być wysokie i w związku z tym nie zmieściłyby się pod stropem. W takich przypadkach, zbrojenia nadproży i stropu wzajemnie się przenikają i są równocześnie zalewane.

Podobnie rzecz ma się ze schodami i z balkonami. Ich zbrojenia są zakotwione w zbrojeniach stropu i stanowią monolityczną całość po zalaniu ich betonem.

Zagęszczenie zbrojenia na stropie przy balkonie stanowi jego zakotwienie w stropie.

Zbrojenie balkonu nad gankiem. W porównaniu ze zbrojeniem balkonu od strony ogrodu (zob. wyżej), zastosowano tutaj znacznie więcej prętów, które są ułożone w dwóch warstwach. Było to konieczne ze względu na większą niż tam głębokość tego balkonu. Aby nie stosować dodatkowych słupów podpierających balkon, zastosowano również podciąg (zob. wyjaśnienie tego terminu niżej). Przy deskach ograniczających płytę balkonu widać uzbrojone szczeliny, które po zalaniu ich betonem będą tworzyć ów podciąg.

Ten sam balkon widziany od dołu. Szerokie deski stanowią zewnętrzny szalunek podciągu.

Podciąg, tak jak go tutaj zastosowano, jest rodzajem kołnierza podwieszonego pod płytą balkonu. Jego rolę można wyjaśnić porównując płaską pokrywę podełka z pokrywą, której krawędzie są opuszczone w dół, jak np. w tradycyjnych pudełkach na buty. Inytuicyjnie wiemy, że tę drugą znacznie bardziej można obciążyć zanim zapadnie się do środka.

Zbrojenie schodów zespolone ze zbrojeniem stropu.

Zbrojenie nadproża nad drzwiami prowadzącymi do ogrodu zimowego. Ze względu na dużą rozpiętość tego nadproża (400 cm) jego głębokość musiała być większa niż w innych miejscach tego typu. Zamiast standardowych dwóch, zastosowano też cztery pręty w dolnej części zbrojenia. To z kolei wymagało zastosowania podwójnych strzemion (prostokątne ramki łączące pręty).

Zbrojenie słupka ścianki kolankowej zakotwione w zbrojeniu wieńca przy nadprożu nad drzwiami do ogrodu zimowego. Słupki zostaną zalane betonem dopiero przy konstrukcji ścianek kolankowych. Warto zwrócić uwagę na dużą ilość miejsc użycia drutu wiązałkowego.

Niekonwencjonalność

Podczas inspekcji zbrojenia, kierownik budowy, pan M., który nam wyjaśniał niektóre arkana sztuki zbrojarskiej, zwrócił naszą uwagę na fakt odejścia od ogólnie przyjętych praktyk w przypadku wykonania prętów zbrojenia dolnego/górnego. Normalnie takie pręty powinny być wygięte w sposób pokazany na następującym rysunku:

W praktyce budowlanej wygląda to tak (zdjęcie dostępne w Internecie):

Czerwona linia, dodana do zdjęcia, przebiega wzdłuż jednego z prętów zbrojenia dolnego/górnego.

W naszym przypadku z prętów tego rodzaju wycięto część środkową:

Czerwona linia pokazuje brakującą część.

Wg. zapewnień kierownika budowy taka zmiana w naszym przypadku, w miejscach pojedynczych warst zbrojenia, jest bez znaczenia na ogólną wytrzymałość stropu.

Wylewanie

Do wylania stropu użyto betonu konstrukcyjnego klasy B25. Oznakowanie literą Bxx, przestarzałe, ale ciągle używane, zostało zastąpione symbolem Cxx/yy, gdzie liczby xx i yy charakteryzują wytrzymałość betonu na ściskanie (zob. Klasa betonu). Im wyższe te liczby, tym większa wytrzymałość. Klasie B25 odpowiada klasa C20/25.

Wylewanie w toku. Na pierwszym planie schody. Czynność ta została opisana we wpisie Wylewka na gruncie: 19.10.2016. Jedyna różnica polegała na tym, że wtedy beton był rzadki, a teraz znacznie gęstszy.